مالزی به خوبی از منابع طبیعی در نواحی خود برخوردار است همچون کشاورزی، جنگلداری و نیز مواد معدنی. از لحاظ کشاورزی، مالزی اولین صادر کننده پلاستیک طبیعی (کائوچو) و خرمای روغنی است که همراه آن الوارها و تنههای بریده شده درختان، کاکائو، فلفل سیاه|فلفل، آناناس و تنباکو (توتون) موجب رشد این بخش شدهاست. خرمای روغنی، نیز یک جنس عمده صادراتی خارجی است.
در ارتباط با منابع جنگلی، ذکر شده که برش الوار تنها برای اعطای یک کمک عمده به اقتصاد در طی قرن۱۹ انجام گرفتهاست. امروزه، تقریباً ۵۹٪ مالزی از جنگل پوشیده شدهاست. گسترش سریع صنعت تولید الوار (چوب)، به ویژه پس از دهه ۱۹۶۰، موجب فرسایش جدی منابع جنگلی کشور شد. اما، در راستای اقدام دولت برای حفاظت از محیط و سیستمهای اکولوژیکی، منابع جنگلی توانستند به یک مبنای پایدار دست پیدا نمایند و بر این اساس نرخ قطع درختان روند نزولی در پیش گرفت.
علاوه بر این، در این نواحی جنگل کاری صورت گرفته و در نقاط کمتراکم جنگلی مجدداً درختکاری نیز انجام شدهاست. دولت مالزی برنامههایی را برای غنی سازی حدود ۳۰/۳۱۲کیلومتر مربع (۵/۱۲۰ مایل مربع) از این سرزمین را تحت شرایط جنگل طبیعی با نخل رونده کشت داده، و درختکاریهای کائوچو به همراه آنها انجام دادهاست. همچنین برای غنی سازی بیشتر منابع جنگلی، گونههای سریع رویان درختان مولد الوار را همچون «meranti tembaga", "merawan" و "sesenduk" در این ناحیه کاشتهاست. در عین حال، پرورش درختان پرارزش همچون ساج و درختان دیگر را نیز برای استفاده از مغر آنها و کاغذ ترویج نمودهاست. کائوچو به عنوان تنها تکیه گاه اقتصاد مالزی، بطور وسیعی با روغن خرما به عنوان کالای صادراتی عمده کشاورزی مالزی جایگزین شدهاست.
منابع طبیعی
هیچ نظری ثبت نشده است