جامعه مالزی برای گسترش و توسعه بهداشت اهمیت قائل بوده، و ۵٪ بودجه توسعه بخش اجتماعی دولت به بهداشت عمومی اختصاص داده شده – که یک افزایش بیش از ۴۷٪ نسبت به رقم پیشین آن است. این یعنی بهداشت دارای افزایشی بیش از ۲میلیارد RM است. با افزایش و بالا رفتن سن جمعیت، دولت میخواهد در بسیاری از حوزهها اصلاحاتی انجام دهد از جمله نوسازی بیمارستانهای موجود، ساختمان و تجهیزات جدید پزشکی، گسترش تعداد پلی کلینیکها (درمانگاهها)، و اقدامات ارتقاء آموزش و توسعه ترویج از راه دور بهداشت. در طی چند سال گذشته، آنها تلاشهای خود را برای بازسازی سیستمها و جذب بیشتر سرمایهگذاری خارجی افزایش دادهاند.
سامانه بهداشتی مالزی نیازمند پزشکانی است که یک دوره ۳ساله اجباری خدمت را در بیمارستانهای عمومی بگذرانند تا همواره نیروی کار این بیمارستانها حفظ شود. اخیراً، پزشکان خارجی نیز دراین کشور برای اشتغال مورد تشویق قرار گرفتهاند. اما هنوز، یک کمبود پیچیده از نیروی کار پزشکی به خصوص در سطوح کارشناسان کارآزموده وجود دارد که موجب میشود خدمات درمانی و بهداشتی پزشکی خاص تنها در شهرهای بزرگ در دسترس قرار گیرد. تلاشهای اخیر دراثر فقدان تخصص برای استفاده از لوازم موجود که توسط سرمایهگذاری مهیا میشود، ارائه امکانات به دیگر شهرها به حالت توقف باقیماندهاست.
فعلاً ۱۴ بیمارستان دولتی و مرکز بهداشتی با ظرفیت کلی ۲۸۱۶۳تخت وجود دارد. همچنین ۷ مؤسسه تخصصی درمانی (از جمله موسسات روانشناسی) با ظرفیت ۶۲۹۲تخت وجود دارند. همچنین درمورد بیمارستانهای خصوصی، ۲۲۵ واحد درمانی (از جمله زایشگاه و شیرخوارگاه) در مالزی وجود دارد و آنها ظرفیت ۹۴۹۸تخت را فراهم میسازند. اکثر آنها در نواحی شهری قرار دارند و نیز بسیاری از بیمارستانهای عمومی مجهز به جدیدترین تجهیزات تشخیصی و پرتونگاری هستند. برای بیمارستانهای خصوصی به طور کل سرمایهگذاری بهینهای منظور نشدهاست – و آنها اغلب ظرف ۱۰سال پیش از آن که شرکتها از آن سودی حاصل کنند، به کار خود خاتمه میدهند. اما، هم اکنون وضعیت تغییر کرده و شرکتها اینک به دنبال ورود مجدد به این حوزه میباشند، به خصوص ازاین لحاظ که خارجیها علاقه فراوانی دارند که برای مراقبت درمانی به مالزی وارد شوند.
بهداشت
منابع طبیعی
مالزی به خوبی از منابع طبیعی در نواحی خود برخوردار است همچون کشاورزی، جنگلداری و نیز مواد معدنی. از لحاظ کشاورزی، مالزی اولین صادر کننده پلاستیک طبیعی (کائوچو) و خرمای روغنی است که همراه آن الوارها و تنههای بریده شده درختان، کاکائو، فلفل سیاه|فلفل، آناناس و تنباکو (توتون) موجب رشد این بخش شدهاست. خرمای روغنی، نیز یک جنس عمده صادراتی خارجی است.
در ارتباط با منابع جنگلی، ذکر شده که برش الوار تنها برای اعطای یک کمک عمده به اقتصاد در طی قرن۱۹ انجام گرفتهاست. امروزه، تقریباً ۵۹٪ مالزی از جنگل پوشیده شدهاست. گسترش سریع صنعت تولید الوار (چوب)، به ویژه پس از دهه ۱۹۶۰، موجب فرسایش جدی منابع جنگلی کشور شد. اما، در راستای اقدام دولت برای حفاظت از محیط و سیستمهای اکولوژیکی، منابع جنگلی توانستند به یک مبنای پایدار دست پیدا نمایند و بر این اساس نرخ قطع درختان روند نزولی در پیش گرفت.
علاوه بر این، در این نواحی جنگل کاری صورت گرفته و در نقاط کمتراکم جنگلی مجدداً درختکاری نیز انجام شدهاست. دولت مالزی برنامههایی را برای غنی سازی حدود ۳۰/۳۱۲کیلومتر مربع (۵/۱۲۰ مایل مربع) از این سرزمین را تحت شرایط جنگل طبیعی با نخل رونده کشت داده، و درختکاریهای کائوچو به همراه آنها انجام دادهاست. همچنین برای غنی سازی بیشتر منابع جنگلی، گونههای سریع رویان درختان مولد الوار را همچون «meranti tembaga", "merawan" و "sesenduk" در این ناحیه کاشتهاست. در عین حال، پرورش درختان پرارزش همچون ساج و درختان دیگر را نیز برای استفاده از مغر آنها و کاغذ ترویج نمودهاست. کائوچو به عنوان تنها تکیه گاه اقتصاد مالزی، بطور وسیعی با روغن خرما به عنوان کالای صادراتی عمده کشاورزی مالزی جایگزین شدهاست.
اقتصاد
ترابری
مالزی جادههای بزرگی دارد که تمامی شهرها و نقاط اصلی را در ساحل غربی شبه جزیره مالزی به همپیوند میدهد. درازای شبکه آزادراهی مالزی نزدیک به ۱۱۹۲کیلومتر (۷۴۰مایل) است. این شبکه تمامی شهرها و مراکز مهم همچون دره کلانگ، جوهور باهرو و پنانگ را به دیگر نقاط پیوند میدهد. بزرگراه اصلی، بزرگراه شمال- جنوب به ترتیب از نقاط شمالی و جنوبی بوکیت کایوهیتام و جوهور بهرو در شبه جزیره مالزی امتداد مییابد. این بزرگراه بخشی از شبکه بزرگراهی آسیا است که تایلند و سنگاپور را نیز به هم پیوند میدهد.
جادههای شرق مالزی و کرانه خاوری شبه جزیره مالزی هنوز به نسبت توسعه نیافته هستند. آنها از جادههای پرپیچ و خم در نواحی کوهستانی تشکیل شدهاند و برخی از آنها هنوز آسفالت نشده و شنی هستند. به همین سبب استفاده همیشگی از رودخانهها به عنوان روش اصلی ترابری برای ساکنان داخلی شمرده میشود.
سرویس قطار در غرب مالزی با خط آهن مالایایی Keretapi Tanah Melayu انجام میگیرد و شبکه گستردهای دارد که تمام نواحی و شهرهای این شبه جزیره و از جمله سنگاپور، را به یکدیگر پیوند میدهد. خط آهن کوتاهی در ساباه وجود دارد که راه آهن بورنئوی شمالی از آن برای ترابری کرایهای بهره میگیرد.
بنادر دریایی Tanjong Kidurong, کوتا کینابالو، کوچینگ، Kuantan, پاسیر گودانگ، Tanjung Pelepas, Penang, Port Klang, سانداکان و Tawau وجود دارند.
همچنین فرودگاههایی در رده جهانی وجود دارند مانند فرودگاه بینالمللی کوآلالامپور در سپانگ، فرودگاه بینالمللی بایان لپاز در پنانگ و فرودگاه بینالمللی کوچینگ و فرودگاه بینالمللی لنگکاوی که حرکت به سوی مقاصد بینالمللی و داخلی و نیز مسیرهای هوایی کوتاه داخلی در نواحی روستایی ساباه و ساراواک در آن انجام میگیرد. مالزی موطن کم هزینهترین سیستم حمل بار، خطوط هوائی آسیا در منطقهاست. فرودگاه کوآلالامپور است به عنوان یک مرکز پروازی نواحی آسیای جنوب شرق و چین را نیز تحت پوشش قرار میدهد.
حکومت سلطنتی دورهای
مالزی پس از استقلال از انگلیس در سال ۱۹۵۷، حکومت سلطنتی دورهای را پذیرفت.[۱]
بر اساس قانون اساسی مالزی، پادشاه، از میان ۹ سلطان ایالتهای مختلف مالزی از ۱۳ ایالت، بطور دورهای و برای مدت ۵ سال انتخاب میشود. در چهار ایالت دیگر که سلطان ندارند بالاترین مقام رسمی، فرمانداران انتصابی هستند که آنها نیز با ترتیب خاصی انتخاب شده و مقام تشریفاتی و اختیارات رسمی سلاطین را دارا میباشند.[۲]
پادشاه در مالزی دارای اختیارات و وظایف تشریفاتی است و بر اساس توصیههای مجلس و کابینه عمل میکند.
پادشاه در مقام فرماندهی کل نیروهای مسلح کشور دارای اختیاراتی رسمی بوده و بعنوان بالاترین مقام کشور، تنفیذ نخست وزیر (پس از انتخاب شدن وی از طریق پارلمان) و توشیح پیشنهاد انحلال مجلس یا عدم قبول آن را بر عهده دارد.[۳] انتصاب قضات دادگاه فدرال و دادگاههای عالی از جمله معدود وظایف پادشاه است. تصمیمات پارلمان نیز به سمع و نظر شاه میرسد ولی وی اجازه اظهار نظر ندارد. انحلال مجلس هم از معدود اختیارات پادشاه محسوب میشود. قوه قانونگذاری مالزی متشکل از دو مجلس سنا و مجلس نمایندگان است که ۴۰ نفر از ۶۹ عضو مجلس سنا را پادشاه انتخاب مینماید
دولت و سیاست
سازمان حکومتی در مالزی نسبتاً الگوبرداری از سازمان پارلمانی سیستم وست مینستر، یا به عبارتی میراث حکومت استعمار بریتانیا است. اما در عمل، بیشتر قدرت در شاخه اجرائی دولت متمرکز میشود تا بخش مقننه آن، و قوه قضائیه در اثر حملات مداوم دولت در دوره ماهاتیر تضعیف شدهاست. از زمان کسب استقلال در سال ۱۹۵۷، مالزی توسط یک ائتلاف چند نژادی تحت عنوان ناسیونال باریسان (قبلاً یک اتحاد بوده) اداره شدهاست.
مجلس مالزی شامل یک مجلس نمایندگان (Dewan Rakyat) (یعنی «خانه ملت») و یک مجلس سنا یا (Dewan Negara) (یعنی خانه کشور) میباشد. مجلس ۲۱۹ عضوی نمایندگان از طریق هیئتهای تک عضوی موکلانی انتخاب میشوند که اعضای آن برای حداکثر یک دوره ۵ساله برگزیده شدهاند. قدرت قانونگذاری بین قانونگذاران فدرال و ایالتی تقسیم میشود. تمام ۷۰ سناتور آن برای مدت ۳ سال متصدی امور وکالت خود هستند؛ که ۲۶نفر از آنها از سوی مجامع ایالتی، ۲ نفر به نمایندگی از منطقه فدرال کوآلالامپور، یعنی ۱نفر از حوزههای فدرال لابوآن و پوتراجایا، و ۴۰نفر باقی نیز توسط شاه منصوب میگردند. انتخابات پارلمانی مالزی دست کم یکبار در هر۵ سال برگزار میشود، که آخرین انتخابات عمومی آن در مارس ۲۰۰۴ برگزار شدهاست. سن رایدهندگان باید از ۲۱ به بالا باشد تا بتوانند برای اعضای مجلس نمایندگان و نیز بیشتر ایالات و نیز مجمع قضائی ایالتی رای بدهند. رای دادن اجباری نیست.
قدرت اجرایی در اختیار کابینه مالزی (هیئت دولت) به ریاست نخست وزیر است؛ و قانون اساسی مالزی تأکید میکند که نخست وزیر باید عضو مجلس پایین دستی، پارلمان مالزی باشد که بنابر نظر حاکم عالی میتواند به گروه اکثریت در مجلس دستور دهد. کابینه از میان اعضای دو مجلس انتخاب میگردد و مسئول اداره آن مرجع نیز میباشد. همچنین دولت مالزی در تلاش است که میزبانی جام جهانی ۲۰۳۰ را کسب کند.[۵]
دولتهای ایالتی با ریاست وزرای عالی (Menteri Besar در ایالات مالایایی یا Ketua Menteri در ایالاتی که حاکمان موروثی ندارند) با شوراهای ایالتی (Dewan Undangan Negeri) و با رای شاهان و فرمانداران آنها برگزیده میشوند
جغرافیا
کشور مالزی در جنوب شرقی آسیا واقع شده و از لحاظ جغرافیائی از دو قسمت کاملاً جدا تشکیل شده. میان ۱ تا ۷ درجه عرض شمالی و ۱۰۰ تا ۱۱۹ درجه طول شرقی قرار دارد.
پرلیس
کــداح
پنانگ
کلانتان
ترنگانو
پـراک
سلانگور
نگاری سمبیلان
ملاکا
جوهور
پاهانگ
ساراواک
صباح
لابوآن
کوالالامپور
پوتراجایا
مالزی غربی
مالزی شرقی
دریای جنوبی چین
تنگه
مالاکا
خلیج تایلند
دریای سولو
دریای سلب
دو بخش متمایز مالزی از طریق دریای چین جنوبی از یکدیگر جدا شدهاند، که هردو بخش غربی شبه جزیره مالزی و شرق مالزی، دارای منظره بسیار مشابهی از دشتهای مرتفع ساحلی هستند که اغلب از تپهها و کوهستانهای جنگلی انبوه پوشیده شده که مرتفعترین آن، کوه کینابالو به ارتفاع ۴٬۰۹۵٫۲ متر بر روی جزیره بورنئو قرار دارد. آب و هوای محلی، استوایی بوده که مشخصه آن بادهای موسمی سالانهاست که (در ماههای آوریل و اکتبر) در جنوب غرب و (از اکتبر تا فوریه) در شمال غرب میوزد.
به نی نی پیج خوش آمدید
به Nini Page خوش آمدید.
امیدواریم بتوانیم خدمات مطلوب و مورد نظر شما را ارائه کنیم.
ما را از نظرات خود آگاه کنید.
روابط عمومی نی نی پیج
این بلاگ در روز دوشنبه 16 بهمن 1396 ایجاد شد.
می توانید نوشته و عکس و فیلم های مربوط به کودک خود را در این بلاگ منتشر نمائید.
اگر نیاز به راهنمائی دارید روی لینک های زیر کلیک کنید:
- راهنمای انتشار مطلب در وبلاگ
- راهنمای کم کردن حجم و اندازه عکس
- چگونه از کودک خود فیلم بگیریم و در سایت منتشر کنیم؟
- مرکز دانلود نرم افزارهای مورد نیاز